Binnenkort sta ik op het podium in Gent met een setlist die voornamelijk uit eigen nummers bestaat. Het wordt een intieme avond met soulmuziek. In dit blogbericht wil ik iets meer vertellen over mijzelf en de muziek die ik maak. Ik vertel je graag hoe mijn pad mij tot dit punt heeft geleid.
Het prille begin
Elk kind wordt vroeg of laat gestimuleerd om een hobby te hebben; dans, muziek, voetbal,…. Ik werd op 9-jarige leeftijd naar de muziekschool gestuurd. Met lichte tegenzin volgde ik pianoles en muziektheorie. Toen ik 13 werd kon ik eindelijk zang gaan volgen. Met knikkende knieën legde ik mijn eerste zangexamen af. De stress was zo groot dat de jury mij vroeg om rond te lopen, zodat ik mij enigszins kon ontspannen. De faalangst en de podiumvrees bleven mij lange tijd achtervolgen. Tot ik in de Bigband van Zottegem mocht meezingen. Daar leerde ik op een podium staan en voor een publiek optreden. Ik ben dirigent Leo nog steeds dankbaar dat hij in mij geloofde en mij onder zijn vleugels nam.
Eindelijk zelf muziek maken
Talloze pogingen heb ik ondernomen om een band op te richten, maar nooit slaagde ik erin om een vaste groep te behouden. Dat had verschillende oorzaken. Afwijkende agenda’s, andere ambities of een verschillende muzieksmaak. Bovendien vroeg het veel tijd en energie om mensen samen te krijgen en te houden. Daarom verlegde ik mijn focus naar songwriting. Nummers maken doe ik alleen. Ongetwijfeld speelt mijn opvoeding een grote rol in dit proces. Met jazz muziek en 70’s nummers ben ik namelijk grootgebracht. Deze muziek heeft iets puur. In die tijd werden nog geen digitale instrumenten of samples gebruikt om muziek te maken. Dit genre kan zowel een vrolijke als een droevige sfeer brengen. Er zit zoveel variatie in.
Soul, een genre dat de ziel bloot legt
De nummers die ik schrijf liggen mij nauw aan het hart. Ik zou het genre beschrijven als een mengelsmoes van pop, soul, funk en jazz. Het liefst benoem ik het als soulmuziek. Ik heb dan ook het gevoel dat ik letterlijk mijn ziel bloot leg, wanneer ik nummers maak. Het zijn persoonlijke verhalen. Dit genre is niet populair in België. Daarom is het moeilijk om een publiek te vinden voor mijn muziek. In de UK en US is dit muziekgenre veel geliefder. Dat is één van de redenen waarom ik op social media in het Engels communiceer. De Belgische markt is gewoonweg niet groot genoeg. Wat ik graag zou bereiken, is het opbouwen van een fanbase. Mensen die mijn muziek graag luisteren of zich herkennen in het verhaal. Daarbij draait het niet om mij, maar om de muziek.